Плачиме, се бунтуваме, мислиме дека не можеме да преживееме, но сепак го правиме тоа.
Знаеш ли кое е најпрекрасното нешто за нас луѓето?
Тоа што паѓаме, се кршиме и понекогаш парчињата од нас се толку уништени и расфрлани наоколу што ништо не може да ги состави повторно.
Плачиме, се бунтуваме, мислиме дека не можеме да преживееме, но сепак го правиме тоа.
Стануваме, се исправаме и се обидуваме да го поправиме она кое што сеуште останало од нас, ги склопуваме оние парчиња кои сеуште можеме.
И тоа е најпрекрасното нешто кај нас луѓето.
Моќта да продолжиме понатаму, дури и кога не сме потполни, и покрај парчињата кои недостасуваат.
