И покрај многу докази, во последниве години, се поголем е бројот на оние кои поради некоја причина веруваат дека нашата планета е рамна плоча. Во изминатите пет години може да се забележи огромно зголемување на бројот на пребарувања по поимот „рамна Земја“, а паралелно со тоа, расте и бројот на конвенции за рамна земја.
Така, во 2020 година, Flat Earth Society тргна на големо крстарење до работ на Земјата, за кое ветија дека ќе биде најголемата и најдобрата авантура. На прв поглед се чини опасно да се започне крстарење до крајот на светот затоа што се поставува прашањето дали бродот едноставно ќе се лизне од работ кога ќе дојде крајот? Сепак, нема страв во ова здружение, бидејќи „рамноземјашите“ ја поддржуваат теоријата дека Антарктикот е всушност голем леден ѕид кој штити од „сè што стои зад него“.
„Зад ледениот ѕид стои она што најмногу нè интересира од здружението. Колку што знаеме, никој никогаш не отишол зад ѕидот на мразот и не се вратил да каже што има таму“, објаснуваат членовите на ова општество на својата веб-страница.
Останува да видиме што ќе се случи кога поборниците на теоријата за рамна земја не најдат леден ѕид зад Антарктикот. Сепак, знаејќи како функционираат теориите на заговор, сигурно е дека веќе ќе се најде некое објаснување, па затоа не треба да се очекува дека оваа теорија брзо ќе исчезне од Интернет. Деталите за самото крстарење се прилично мали, иако, со оглед на тоа дека станува збор за „научно“ патување, може да се очекуваат бројни разговори и дискусии. Ако имате вишок пари и ве интересира што стои зад Антарктикот и верувате во теоријата дека Земјата е рамна плоча, придружете се на патувањето.
Како би изгледал животот на Земјата кога би била рамна плоча:
Ние не би паднале од работ на Земјата
Гравитацијата е, според НАСА, силата со која планета или друго тело привлекува друго тело кон центарот. Бидејќи Земјата е кружна како топка, сите работи на нејзината површина се привлекуваат во иста насока – кон центарот. Така, гравитацијата би го направила целосно невозможно Земјата да биде рамна. Ако Земјата беше навистина рамна, а гравитацијата се однесуваше како што би се однесувала нормално, приближувањето кон рабовите на Земјата би било како да одите по стрмна планина, а тоа е затоа што гравитацијата ќе ве привлече кон центарот на дискот. Значи, всушност, не можевме ниту да паднеме од Земјата.
Затемнувањето на Месечината би било здодевно
Сенката што ја преминува Месечината за време на затемнувањето е јасен доказ дека Земјата е кружна. Ако Земјата беше рамна плоча, затемнувањето на Месечината ќе беше здодевно и грдо. Само замислете месечина со тенка лента сенка.
Спортот би станал чуден
На рамна Земја, спортот треба да се игра само во близина на нејзиниот центар, каде што гравитацијата се однесува како во тркалезната Земја. Така, спортот треба да се практикува на ледениот Северен пол, а малку помалку студено искуство би било поблиску до краевите на Земјата, што всушност би ги направило спортските топки многу комплицирани. Така, фрлената топка ќе падне назад кон центарот на тој рамен диск.
Географијата би била поинаква
Само на Северниот пол гравитацијата би функционирала нормално. Нема да има мраз на него. Тоа би било влажно место, бидејќи искривената гравитација би спречила постоење вода на рабовите на планетата. Водата би патувала до центарот, па единственото нормално место на Земјата би било навистина ненаселено.
Пејзажите на работ на Земјата би биле многу чудни
Ако Земјата беше рамна плоча, веројатно ќе имаше некоја чудна шума на нејзините краеви. Дрвјата ќе растат спротивно на силата на гравитацијата, така што во овие екстремни делови на планетата, каде што гравитацијата влече сè под одреден агол, кон центарот, дрвјата ќе растат дијагонално.
Ќе го гледавме сонцето ноќе
Имено, кога Земјата би била рамна плоча, Сонцето би било многу помало и многу поблиску до планетата, како Месечината. Сонцето би делувало како рефлектор на сцената, испраќајќи насочен зрак на светлина до деловите на Земјата каде што е денот, додека остатокот останува во мракот
