Бабо, иако не си тука, јас се уште те сакам. Надвор врне. Седам под прозорецот, завиткана во ќебе, со шолја чај во рацете и се прашувам, каков би бил мојот живот без тебе, бабо?
Имав само 12 години кога ме напушти и си отиде во рајот. Сега си мојот ангел чувар кој секогаш е покрај мене. Се уште плачам кога се сеќавам на моментите поминати заедно.
Иако имаш многу внуци кои тагуваат по тебе, знај дека јас те сакав најмногу и дека мене ми е најтешко без тебе. Се прашувам како ќе го продолжам животот без тебе. Деновите и ноќите ги поминувавме заедно, правејки глупости и смеејки се за истите.
Се уште имам надеж дека еден ден ќе се вратиш и се ќе биде како порано, иако сите ми кажуваат дека тоа не е возможно. Ти благодарам што беше со мене во секој момент, ти благодарам за секој совет и за се што направи за мене.
Ти благодарам што беше до мене кога го кажав првиот збор, кога го направив првиот чекор и кога ја напишав првата буква. Бабо, ти ме научи како да се соочувам со проблемите и како да чекорам право во животот. Ти благодарам што ме направи човек. Знај дека ќе те сакам до крајот на мојот живот и дека засекогаш твоето место во моето срце ќе остане само твое.
Анонимна читателка
