Како да се ослободите од лошата карма – простувањето е единствениот лек за емоционалните рани и шанса да продолжите напред без токсични емоции!
Дали ве следат темни сенки од минатото? Дали има ситуации од старите времиња кои ве тераат да не можете да продолжите напред? Што е тоа што ве спречува да живеете среќно и исполнето? Единствениот начин да се ослободите од токсичните чувства и лошата карма е да простите. Дури и ако простувањето изгледа невозможно, тоа е неопходно за вашето духовно исцелување. Простувате затоа што имате сочувство за себе. Простувањето е манифестација на љубов кон себе и кон другите. Тоа не значи дека треба да молчите, сепак да бидете од таа личност, потиснати, да не барате помош или дека тој што емотивно ве повредил треба да продолжи со ваквите постапки, туку значи ослободување од бремето од вашата душа.
Земете, на пример, жена која се развела поради прељуба и искрено го мрази својот поранешен сопруг. Дури и спомнувањето на неговото име предизвикува грчеви во стомакот и гадење. Емотивниот отров е толку силен што повеќе не може да издржи. Потребна ѝ е помош и почнува да применува различни техники за да се ослободи од гневот. Таа вика на перницата, трча, тренира, разговара со пријателите, се обидува да го промени својот начин на живот… Сето тоа е добар план, но ако сè уште има отровни емоции во нејзиното срце, таа секогаш ќе се враќа на старото начин, и целиот труд само привремено ќе изгледа како конечно решение. Токму кога ќе помисли дека тој направил чекор подалеку, таа е на улицата на среќата на нејзиниот поранешен сопруг и нејзиниот гнев се разгорува уште повеќе од порано. Сè носи само привремено олеснување, а само простувањето целосно ја лекува емоционалната рана.
Единствениот начин да се залечат раните е да се прости. Жената од горниот пример треба да му прости на поранешниот сопруг што ја повредил. Како да знаете дали навистина сте простиле некому? Запознавањето со него повеќе не буди стари чувства. Името на оваа личност повеќе не предизвикува бурна емотивна реакција. Со други зборови, допирањето на раната повеќе не боли – тоа значи дека навистина сте простиле. Се разбира, лузната ќе остане; трагите остануваат на емотивното тело, како и на кожата. Она што се случи останува во вашето сеќавање, се сеќавате на се што сте доживеале, но на крајот на краиштата, кога раната ќе зарасне, таа повеќе не боли.
Вистина е дека е тешко да се прости, но не затоа што не знаеме како, туку затоа што не сме навикнати на тоа. Како деца, со сосема чисто срце и ум, лесно простувавме. Кога ќе се скарате со друг, тоа трае неколку минути, а потоа продолжувате да играте заедно.
Можеби мислите во моментов: „Прости им на другите: лесно е да се каже! Би сакал, но не функционира“. Имаме стотици причини и изговори за работи што не можеме да ги простиме. Но, ова не е вистина. Вистина е дека не можеме да простиме, затоа што сме навикнати да не простуваме. Никогаш не пробавме да простиме, само ја совладавме уметноста на непростување. Имаме вродена способност да го правиме тоа, но низ животот, за жал, добиваме навика да заминеме со завист, омраза и гнев. Тоа е војна на егото, стапица на гордост и гнев, емоции кои не спречуваат да станеме најдобрата верзија од себе.
Како тогаш да се прости? Прво направете список на сите што мислите дека треба да им се прости, а потоа простете им на секој од нив. Ако немате време да видите некого или можност да се јавите, прашајте како му простувате во вашите молитви и соништа. Потоа направете листа на оние кои ви направиле неправда – оние на кои треба да им простите. Простете им на сите, разберете дека што и да прават, вие немате врска со тоа. Запомнете, секој има сон.
Порано или подоцна, во животот сфаќаме дека треба да си ги простиш сите рани и сиот отров, сите страдања што си ги предизвикал создавајќи токму таков сон. И кога ќе си простите, доаѓа хармонијата со себе, се зајакнува здравата љубов кон себе. Ова е најголемото простување – кога конечно ќе си простиш себеси.
Да се ослободите од старата и лоша карма е едноставно: доволно е да ја отфрлите оваа идеја, да одбиете да верувате во неа – и нема повеќе карма. Нема потреба да страдате, нема потреба да плаќате ништо – време е да дозволите исцелувачкото простување да работи. Ако можете да си простите, кармата едноставно исчезнува. Од тој момент животот почнува одново.
