Уметноста поврзува и раздвојува. Уметноста е идеален начин да покажеш колку се грижиш. Низ неа ќе успееш да објасниш многу повеќе отколку со обични зборови. Уметноста е љубов, а љубовта е жена. Барем така мислеше Боб Марли. Растафаријанецот знаеше да сака и да чувствува љубов. Кон светот, а особено кон жената. И совршено објаснил како треба да се сака таа:
„Можеби нема да бидеш нејзиниот прв маж, ни последен или единствен. Сакала пред тебе и можеби ќе сака и после тебе. Но, ако те сака сега, зарем е важно било што друго? Таа не е совршена – но не си ни ти.
И вие двајца можеби никогаш нема да бидете совршени заедно, но ако може да те насмее, да те натера да се замислиш два пати, да признае дека е човечко суштество и дека греши, остани со неа и дај и најмногу што можеш. Можеби нема да мисли на тебе секоја секунда во текот на денот, но ќе ти даде дел од себе за кој знае дека можеш да го скршиш – нејзиното срце.
Затоа немој да ја повредиш, немој да се менуваш, не ја анализирај и не очекувај повеќе отколку што може да ти даде. Смеј се кога те прави среќен, дај и до знаење кога те излудува и нека ти недостига кога не е во близина.“
