Таа печела леб секое утро, бидејќи тоа била нивната традиција. Исекла две парчиња леб и двете ги намачкала со путер.
Како и обично, го дофатила парчето од средината за да му го подаде на својот сопруг, а за себе да го остави оној со кора, но одеднаш застанала. Таа помислила:
„Денес, кога славиме 30 години од нашиот брак, јас сакам за појадок да го изедам парчето од средината. Сонувам за него целото ова време. Бев примерна жена сите овие години и ги воспитав нашите синови да бидат добри луѓе. Вложив толку многу за доброто на нашето семејство!“
Одлучила на сопругот да му го даде парчето леб со кора, но раката ѝ затреперила поради тоа што ја прекршува традицијата која е стара веќе 30 години. Мажот внимателно го прифатил лебот и ѝ рекол:
„Денес ми даде прекрасен поклон, драга. Цели 30 години не сум го јадел делот со кора кој толку многу го сакам, бидејќи сепак е правично ти да го добиеш она што најмногу го сакаш! Ти благодарам!“
