„Имаш ли ти куќа?“, „Памет во главата..“, „Ќе го добиеш твоето кога ќе стигнеме дома!“
Овие фрази на мајките сигурно на сите им се добро познати.
Во детството ни сметале, и често поради нив сме се лутеле или сме се чувствувале засрамено. Но сега кога сме возрасни и имаме свои деца, почнуваме да разбираме дека сепак тоа биле изрази на љубов и грижа на нашите родители.
Тоа се реченици кои сме ги чуле безброј пати, а сега и самите ги повторуваме па јасно е дека едноставно се пренесуваат од колено на колено. Сега ни се симпатични и смешни поради тоа што ние како родители им ги зборуваме на нашите деца.
Дали се сеќавате на овие зборови?
-Кој кого го родил, јас тебе или ти мене?
-Кога ќе пораснеш самиот ќе видиш!
-Облечи ги тие влечки, ќе ти се преладат нозете!
-Облечи се гола ти е половината, ќе ти настинат бубрезите!
-Сто пати сум ти рекла не се лулај на столицата!
-Таму каде што си го оставил, таму и ќе го најдеш!
-Завршив со училиштето пред 20 години ама и ден-денес ја паметам таблицата со множење!
-Јас на твои години…
-Не ме интересираат другите деца, туку ти!
-Затоа што јас така велам, ете затоа!
-Гледај ме додека ти зборувам!
-Гледаш колку е часот?
-Ќе го добиеш твоето кога ќе стигнеме дома!
-Затвори ја вратата, не си роден во чамец!
-Ист како татко му..
-Ќе разбереш кога ќе дојдеш во моите години..
-Еден ден и ти ќе имаш деца па ќе видиш!
-Да не сум те слушнала да кажеш „не сакам!“
-Твоја единствена обврска е да учиш!
-Внимавај како зборуваш со мене!
-Памет во главата!
-Имаш ли ти куќа?
-Додека си под мојот покрив…
-Да се нацрташ пред мене во истата секунда..
-Заработи па троши!
Имате ли вие да додадете нешто?
