Една баба била на касата на голема самопослуга чекајќи ред да плати. Позади неа стоела една млада жена со нејзиниот немирен син од 9-10 години.
Синот постојано ја туркал количката на мајка си со која веќе неколку пати ја удрил бабата по нозете. Бабата се свртела кон малото момче и го замолила да престане да ја удира. Бидејќи малиот продолжил да ја удира, таа и се обратила на неговата мајка:
„Зарем не можете да му наредите на вашиот син да престане да ме удира?“
Младата госпоѓа и одговорила: „Не. Мојата метода при воспитувањето му дозволува слободно да прави што ќе посака, сѐ додека до неговата свест не дојде дека не е во ред да го прави тоа. Таа метода е многу ефикасна.“
Во редот позади младата жена со детето стоел и еден дечко на возраст од 20-тина години кој внимателно слушал, а во рацете држел тегла со џем од црвени рибизли. Кога дамата го завршила своето објаснување за методите на воспитување, тој го отворил капачето од теглата и мирно го истурил џемот врз главата на младата дама.
Таа бесна се свртела кон дечкото, а тој ладнокрвно и одговорил:
„Знаете госпоѓо, јас сум воспитан да правам што ќе посакам на ист начин како и вашиот син. И еве, ова се резултатите!“
Старицата весело се свртела кон благајничката и ѝ рекла:
„Ве молам, ставете ја и теглата џем на мојата сметка.“
