Како да се обидува да го надомести целиот неживот во суви услови, оваа пустина експлодира во боја дури и по мали количини дожд.
Јужноамериканската пустина Атакама се наоѓа на едно плато во северниот дел на Чиле. Со само 15 мм врнежи годишно, тоа е едно од најсушните места во светот – научниците претпоставуваат дека „нормалниот“ дожд не паднал во делови на Атакама во периодот од 1570 до 1971 година. Нејзината почва потсетува на многу од терените на планетата Марс, па не е изненадувачки што Одисејата во вселената е снимена во таа област кога требаше да се „игра“ Марс, а НАСА го користи тој простор за тестирање инструменти за време на потенцијална мисија за Марс Со таква скржава и сурова клима, малкумина би помислиле дека има живот во Атакама. Но, токму спротивното – пустината има богата флора и во нејзините граници се најдоа дури 500 видови на растенија кои се прилагодиле на условите за живот овде.
Тука најчесто ќе најдете мајчина душица, кактуси и разни видови треви, па дури и дрвја. Одредени видови дрвја на тој начин растат на надморска височина од 3000 до 5000 метри надморска височина. Најфасцинантна е глетката на пустината која цвета по ретките дождливи епизоди. Како да се обидува да го компензира целиот неживот во суви услови, пустината експлодира во боја дури и по мали количини дожд. Феноменот е поинаку познат како „расцветана пустина“ и не е специфичен за Атакама. Но, поради својата сувост, сепак привлекува најголемо внимание и ентузијазам секој пат кога фотографии од розови, жолти и црвени цвеќиња ќе ја преплават пустината.
Повеќе од 200 видови цвеќиња создаваат бесконечен шарен тепих, а повеќето од овие видови се ендемични, специфични само за регионот Атакама. Цветовите цветаат од септември до ноември кога, логично, паѓа малку повеќе дожд од вообичаеното и климатски овој настан е поврзан со бран на топли океански струи познати како Ел Нињо. Поради специфичните услови што владеат таму, цветни не се случуваат секоја година – во просек се случува на секои 5-7 години и траат кратко. Исто така е време на туристичката сезона во околните градови како Хуаско, Валенар, Копијапо, Калдера и други бидејќи туристите од целиот свет доаѓаат да ги доживеат овие нереално убави сцени.
Поради многуте туристи и опасноста што човекот може да ја претставува врз животната средина, бројни еколошки здруженија успешно лобираа за низа ограничувања и контроли на влезовите во пустината. Исто така, се спроведуваат информативни кампањи за да се предупреди јавноста и туристите за потребата од заштита на оваа сурова и чувствителна област.
