За сите чувства кои сме биле приморани да ги сокриеме и сите борби во кои сме морале да се бориме сами.
Луѓето на кои им кажавме збогум дури и кога тоа беше последното нешто кое сакавме да го сториме, дури и кога молкот вриштеше „Остани“.
За сите оние кои сеуште не можат да се отпуштат од некого и покрај тоа што тој заминал веќе одамна.
За сите оние на кои кои имаат некој кој им недостига толку силно што чувствуваат како ноќ да им го распарчува срцето секој пат кога ќе помислат на празнината.
За сите пропуштени шанси поради стравот, сите солзи доцна во ноќта. За сета љубов која сеуште тлее во нас и со текот на годините се повеќе и повеќе се зголемува.
За сите чувства кои сме биле приморани да ги сокриеме и сите борби во кои сме морале да се бориме сами. – За сето тоа кое всушност не прави да растеме и да стануваме подобри луѓе.
Ова е за сите оние кои веруваат во љубов и покрај тоа што таа им дала безброј причини да се сомневаат. За надежта која не турка напред и не спречува да се токажеме.
Знајте дека пред вас стои нешто волшебно.
Вие правите нешто толку прекрасно и ретко, сакате и тогаш кога не сте сакани, давате љубов и тогаш кога нема кој да ја прими. Вие сте вистински посебни!
