„Сите се возиме во ист автобус, кој денес, кој вчера, некој утре… кога пишувам за љубов, мислам за сите луѓе што се возиме во автобусот наречен живот… Овој ден е мрачен и тажен но, и секој нареден кога мрзите некого друг кој не ви е во домот, а тоа е омраза кон другиот, туѓиот со кого сте заедно во автобусот..Не можете да знаете кога ќе се качите и каде ќе стигнете, со кого ќе се гушнете на последната станица…
Не ни се потребни вакви денови за љубов… Секој ден е потребно да се возиме и сакаме… Денес ќе тагуваме и ќе се пребројуваме…“
