Кога би требало да опишеме оази со три збора – убаво, уникатно и ретко, тоа би бил нашиот одговор, а ние веруваме во одговорот на повеќето луѓе. Токму затоа што има многу малку од нив, особено оние што се создадени природно, нашето внимание, овој пат, го украде бисерот во Перу, оазата Хуакачина.
Сместено е на само осум километри од градот Ајс во југозападниот дел на Перу, а селото со само сто жители е изградено околу природно езеро, иако годишно е домаќин на десет илјади луѓе. Според Википедија, името доаѓа од зборот „вакачина“, што значи стража, прикривање, односно е можно да е скратено од „вакачина куча“ – „скриена лагуна“.
Според локалните легенди, водата и калта во оваа област се терапевтски. И локалното население и туристите често се капат во вода или се покриваат со кал, обидувајќи се да излечат болести како што се артритис, ревматизам, астма и бронхитис.
Но легендата има неколку верзии. Една е дека лагуната е создадена кога една убава родна принцеза се соблекла да се искапи, но откако погледна во огледало, видела како маж ловец и се приближува од позади. Зачудена од него, таа побегнала од областа, оставајќи зад себе огледало што се претворило во езеро.
Друга верзија вели дека таа избегала, оставајќи ја водата во која се капела и станала лагуна. Наборите на нејзината наметка, кои се влечеле зад неа додека трчала, станале околните песочни дини.
Третата верзија кажува дека девојчето сè уште живее во водите на езерото како сирена.
