Расказот на Бруно Фереро покажува како она што го зборуваме сведочи многу за нас самите.
Еден селанец седел на прагот од неговиот дом рано вечерта и уживал во свежиот ветер. Веднаш до неговата куќа, свиениот пат водел кон градот. Случаен минувач го забележал селанецот и помислил: „Ова сигурно е некој мрзливец. Тој не прави ништо и седи на прагот цел ден“.
Малку подоцна, поминал еден друг човек и помислил: „Селанецот е вистински дон Жуан. Тој седи цел ден, гледајќи ги девојките што минуваат и ги задева“.
Конечно, поминал еден шумски работник и помислил: „Овој човек е сигурно многу вреден работник. Работел цел ден и сега со право одмара“.
Ние навистина немаме детални информации за селанецот кој седеше на прагот од неговиот дом. Сепак, можеме да заклучиме многу за трите лица кои поминале покрај тоа: првиот бил мрзлив човек, вториот не бил многу добар човек, а третиот бил вреден работник.
