Секој доживеал пораз во својот живот. Никој нема живот што се одвива онака како што посакувал. Сите ние започнуваме како херои на сопствените драми, во централната сцена, и неизбежно животот не отстранува од централната сцена, го победува херојот, го превртува заговорот и стратегијата и остануваме настрана, прашувајќи се зошто веќе немаме дел во целата проклета работа.
Така, секој го дожува ова. Кога ќе ни се претстави слатко, чувството оди од срце до срце и се чувствуваме помалку изолирани и се чувствуваме како дел од големиот човечки синџир, кој навистина е вклучен во признавањето на поразот.
