Времето не го менува човекот, луѓето и случувањата го менуваат. Го менуваат со ударите, разочарувањата, повредите. Го менуваат неговите очекувања кои не се исполнети, го менуваат желбите кои ги сакал, а не ги остварил. Го менуваат целите кои ги зацртал, а не ги постигна. Го менува секој момент на осаменост во кој некој му требал, а немал никој. Го менува секое чувство што го дал, а не возвратено, и секоја надеж што ја негувал и на крајот исчезнала.
Го менуваат човек и победуваат, но многу почесто на полошо. Го менуваат успесите што ги постигнал бидејќи повеќе не ги забележува оние со кои некогаш бил опкружен и кои му помогнале да успее во тоа. Несреќите и загубите го менуваат човекот така што тој почнува повеќе да ги цени малите нешта. И да се прифати себеси онаков каков што навистина е, не стремејќи се повеќе кон некакво совршенство од светот и животот. Сè го менува човекот и тоа е единственото непроменливо во овој живот.
