Има нешто во тоа кога секое утро почнувате одново. Сфаќаш дека многу сте претрпеле држејќи се за нешто што не е твое и што никогаш нема да биде. Сфаќаш дека животот ти дава одговори само кога ќе поминеш низ некоја болка. Не би го сакал тоа, но тоа е така и не оди поинаку. И тогаш гледаш дека зад вас има голема колона од оние кои уживаат во твоите порази, но ги оставаш луѓето да се радуваат ако тоа им значи нешто.. Остави ги.
Доаѓа момент во животот кога сфаќаш дека животот продолжува по тебе. И се откажуваш од сите залудни битки за кои мислеше дека нешто ќе ти донесат. Тогаш е важно да успорип. Да ги затвориш очит еи да му се препуштиш на животот. Да ќе има спомени кои ќе ти будат емоции, но преку нив ќе гледаш наоколу и се ќе ти е јасно. Позади секоја убавина, некоја болка, а позади секоја болка некоја убавина.
