Ако често размислувате за својот живот и понекогаш мислите дека сè тргнало надолу, важно е да запомните дека се зависи од аголот од кој гледате на реалноста. Една приказна може да ви помогне да научите важна лекција ако често сте несигурни, песимисти и се плашите од неизвесна иднина.
Врнеше дожд. Беше ноќ, а времето беше тивко и мирно. Двете капки, паѓајќи една до друга, почнаа да зборуваат. Се плашеле да не се изгубат наесен, па се држеа за рака. Еден од нив среќно рече: „Колку е убаво да леташ и да уживаш во летот“.
„Не летаме, само паѓаме. – одговори уште една капка со тажен глас.
Другиот продолжи – „Наскоро ќе ја сретнеме земјата и ќе ја направиме плодна, ќе се радуваме на тревата, цвеќето и родот“. Капката зборуваше весело и со многу радост и исчекување.
Другиот тажно одговорил: “Не! Летаме да ја пресретнеме смртта. Ќе паднеме на земја и таму ќе бидеме газени – ќе исчезнеме”.
„Не очајувајте така! рече првата капка. “Ќе станеме поток и ќе се упатиме кон морето! Ќе живееме вечно!”
Првата капка остана децидна – „Не! Ќе се споиме со другите капки дожд и така засекогаш ќе исчезнеме“.
Во тој момент двете капки го завршија разговорот, ги пуштија рацете, се разделија и секоја одлета на негова страна – само до судбината што таа самата си ја одреди.
Поуката од оваа приказна е дека ја имаме сета слобода да избереме каков ќе ни биде животот – позитивен, лесен и убав, или негативен, мрачен, полн со вознемиреност и песимизам.
