Не може да се плати, нема цена – утрото, будењето, новиот ден, новите можности, погледот кон морето и изгрејсонцето. Галебите и некои чамци во далечината. Ти дишеш и чекориш. Го чувствуваш тоа. Со луѓе што ги разбираш и те разбираат. Затоа што и вие одите по истиот пат и во темнина и во светлина. И знаеш дека имаш уште една шанса, да се обидеш повторно, да сонуваш, да веруваш, да живееш.
Непроценливо, да ги доживувате ситниците и се што е неважно да го ставите во втор план. Она што некогаш лудо сте го прецениле. И од поглед на морето да се преселите во болничка соба. И да чекате нова доза инфузија. Или можеби дури и едноставен појадок денес. Јадете што јадат другите. Имајте вкус на храна во устата. А само една работа нека ве прави среќни, ништо не ве боли, живи сте, никој не може да го процени тоа.
