Не е доволно да се придвижиме кон иднината, потребно е да донесеме одлука дека нема постојано да се враќаме во минатото кога ќе се згусне, да донесеме одлука кога веруваме во доброто, а тогаш кога работите ќе тргнат наопаку и искуството ќе ни каже дека тоа е голем дел од патот.
Кога ќе се придвижиме кон иднината, ќе сфатиме дека иднината нема никаква врска со младите, има врска со луѓе кои решиле да живеат од нула, без оглед низ што поминале досега.
Не е доволно да се придвижите кон иднината, ако го немате човечкото во вас, не вредите ништо затоа што каде и да одите без човештво, не сте постигнале ништо, не сте направиле ништо. Како што се движиме кон иднината, ќе сфатиме дека имаме две судбини, онаа во која моментално живееме и онаа во која веруваме и сме подготвени да сториме сè за да постигнеме, ќе сфатиме дека чудата не се некои спектакуларни работи што ги очекуваме, туку мали знаци на љубов што им ги правиме на другите.
Не е доволно да се придвижиме кон иднината, треба да ја привлечеме иднината, да создадеме можности и да не чекаме можности, да им приоѓаме на другите и да не чекаме другите прво да ни приоѓаат, да избереме искуства што сакаме да ги доживееме и да не чекаме да бидат избрани од некој или нешто како пасивен набудувач. Само кога ќе излеземе од нашата обвивка, имаме шанса да биде нешто од нашиот живот, затворање од сите и сè што ќе затвориме и од животот.
Кога ќе тргнеме кон иднината, ќе сфатиме дека тоа не е еднонасочна улица, дека постојано се движи напред и постојано се враќа, но нашата желба да се откажеме е толку силна што повторно ќе се вратиме на патот по кој тргнавме. За во иднина, треба да се има храброст затоа што не се гледа во празно растојание, туку се гледа другиот во очи, сфаќајќи дека имаме некој на кој можеме да се потпреме во секој момент од животот.
