Доаѓаат моменти кога сфаќаме дека сме ја прецениле моќта на искуствата бидејќи штом тие поминат, остануваат само слаби спомени кои немаат моќ да ја кројат иднината, даваат сила во тешки моменти, ги будат тие силни чувства кога се сеќаваме на нив.
Доаѓаат моменти кога човекот бара мир повеќе од сè. За него веќе не е важно да биде во центарот на настаните, да знае дека е виден, да чувствува дека се зборува за него, или позитивно или негативно. За него веќе не е важно да ја има таа маса луѓе околу себе кои ќе си поминат убаво и во која на некој начин ќе ужива, тој веќе не се грижи за авантурите што ќе ја исцедат последната капка адреналин, или егзотичните места за кои отсекогаш сонувал и сакал да ги посети. Доаѓаат моменти кога човекот бара мир повеќе од сè.
Доаѓаат моменти кога човек се заморува и од луѓе и од настани, и сака само да седи на каучот или на некое друго место, да пие некој топол или ладен пијалок, да гледа филм или да чита книга и никој не го прашува ништо, никој не го ни прашува што тој не ги спомнува. Доаѓаат моменти кога мажот повеќе не сака да докажува ништо на никого затоа што знае дека нема смисла, тој знае дека луѓето веруваат само во тоа што сакаат и како сакаат. Доаѓаат моменти кога човекот бара мир повеќе од што било, кога веќе не сака да го оправдува тоа што го сторил погрешно, ниту да се фали со тоа што го сторил добро, бидејќи сфаќа дека тоа веќе не е важно. Доаѓаат моменти кога човекот престанува да се бори за некои апстрактни права, бидејќи сфаќа дека таа борба само му го одзема скапоцениот мир. Тој е уморен од оние трошки од животот што другите му ги нудат и одлучува да го живее својот живот во тоа првобитно изобилство, а тоа е неговиот мир.
