Добронамерната фраза што ја користат некои луѓе, што всушност е знак на ниска емоционална интелигенција е: “Знам како се чувствуваш.“ Многу е тешко вистински да се „знае“ како се чувствува некој друг. Емпатијата, сочувството и сожалувањето се три различни емоции кои стојат под истиот покрив на позитивни чувства што луѓето ги искажуваат како одговор на искуствата на другите.
Емпатијата е способност да се разберат и споделат чувствата со другите.
Тоа значи активно да се обидувате да ги искусите чувствата или мислите на другите луѓе. Тоа е обид да се „поставите на местото на друг“. Емпатијата бара напор понекогаш и многу напор.
Симпатијата е позитивно чувство или социјален афинитет кон друга личност.
Симпатијата доаѓа спонтано, ирационално, а емпатијата е состојба на разбирање што доаѓа со активен напор. На пример, полесно е да сочувствуваме со некој што е од наше место, кој има слична приказна со нас, но ако е нешто непознато, треба да се вложат повеќе напори за да се соживее.
Сочувството се дефинира како чувство на тага и сочувство предизвикано од страдање и несреќа на друг.
Тоа е тага како реакција на чувствата на другите, а не заедничко емоционално разбирање на чувствата на другата личност. Можете да чувствувате сожалување без сочувство. Всушност, сожалување носи конотација дека не сте експлицитно во иста емотивна позиција како и другите.
Разликувањето на овие три концепти е паметен и лесен начин да се фокусирате на активности што ја илустрираат емоционалната интелигенција. Луѓето кои имаат високо ниво на емоционална интелигенција или кои работат на тоа да се донесе на повисоко ниво ги разбираат различните концепти на овие три збора. Размислувањето за разликите може да ве наведе да сфатите дека сожалувањето не е корисно во одредена ситуација, а сочувството е малку веројатно затоа што не постои ако недостасува споделено искуство. Емпатијата е поемотивно поинтелигентен концепт и може да се постигне со напор. Тоа е клучна пресвртница кон развојот на подлабока емоционална интелигенција.
