Се верува дека завидните и злобните луѓе можат да се восхитуваат на некој или нешто, но всушност тие мислат спротивно од тоа што го зборуваат, исвојата злобна страна се искажува преку погледи, од што произлегува урокот.
Најчесто грдите им завидуваат на убавите, сиромашните на богатите, болните на здравите па затоа од урокот се плашат и децата и возрасните.
Според народните верувања на секој убав збор и пофалба се крие моќта на урочувањето. Дури и денес, кога се постигнува некое научно или технолошко постигнување, се појавува страв од урокот. Затоа, според старите верувања потребно е после добар збор или пофалба, да се каже “Да не чуе зло“ или “Пу пу, да не те урочам“ !
