Вие не бевте тука за мене кога се плашев, но можам само да ви се заблагодарам што ме оставивте сам во мракот, бидејќи тоа ме научи како да одам сам по патот без никакво водство и сепак да го пронајдам патот дома. Ме оставивте да се грижам за себе кога ми требаше само рака да се држам, но ви благодарам што ме научивте како да ја држам мојата рака и како да ја ублажам болката што ми ја дадовте.
Вие не бевте тука за мене кога сакав да се потпрам на вас, но ви благодарам што ми покажавте како да се потпрам на себе, ви благодарам што ме принудивте да решавам загатки и да одговарам на прашања без ваша помош. Ви благодарам што не ми покажавте ништо затоа што ме натерав да видам сè. Вие не бевте за мене кога бев скршена, но можам само да ви се заблагодарам затоа што ме научи како да се лекувам на начини што никогаш не сте ги знаеле. Ме предизвикавте да работам на себеси, за никогаш да не ми бидете потребни, да не барам помош или да барам услуги. Ме поттикнавте да бидам личноста каква што сакав да бидам отсекогаш, но најмногу од сè, ме направивте имун на вашата болка. Не можете да ме скршите повеќе.
Не бевте тука за мене кога ми требаше вашата љубов, но можам само да ви се заблагодарам затоа што ме научивте на лекцијата што постојано ме спасува, лекцијата што ме тера да се соочувам со сите препреки со издржливост, ме научивте на важноста на самољубието важноста на прилагодување на непријателите. Вие не бевте тука за мене кога ми требаше вашата љубов, но ми покажавте дека сакањето на себеси е единствениот начин да се победи.
Тоа е единственото оружје што ми треба за да ги водам своите битки.
Јас не сум ничија жртва повеќе. Јас не сум резултат на ничии грешки. Јас само го зедов целиот неред што го направивте и создадов ремек-дело. Вие не бевте тука за мене, но можам само да ви се заблагодарам затоа што да бевте, јас не би бил тој што сум денес и тоа ќе беше најголемата загуба од се.
