Животот ме научи многу, ме научи дека добрината не оди далеку, но нема друг начин ако сакате да кажете дека навистина сте живееле и чувствувале, дека навистина сте се радувале и сте ги откриле длабочините на светот.
Животот ме научи дека кога ми е најтешко, не треба да се откажам од сè, треба само да се оддалечам од сè. Човек го губи својот мир додека се врти и се прашува што се случило, се губи себеси и оние што ги сака и сфаќа дека губењето е знак дека си жив и дека ќе ти се врати она што вистински ти треба и те заслужува. Животот ме научи дека не ми треба никаква моќ да го променам светот, но дека ми треба многу сила да не дозволам светот да ме менува. Кој сум јас да судам некого, да зборувам и да одредувам каков би бил и свесен сум дека не сум тоа што треба да бидам. Животот ме научи да не ги критикувам луѓето што не ги разбирам, има проблем во мене затоа што ако малку повеќе ги отворам очите кон тие луѓе сигурно би ги разбрал нивните животи и би сфатил дека секоја критика е излишна.
Животот ме научи дека кога ми е тешко, не ми требаат многу работи, само две раце што ќе се обвиткаат околу мене и ќе ми покажат дека светот не е толку црн и дека работите ќе се подобруваат не кога сакам, но кога ќе бидам подготвен. Животот ме научи дека сè во животот се случува со причина, и кога се чини дека ништо на светот нема смисла, сè што е под површината се случува совршено прецизно и поврзано што не можеме ниту да замислиме.
