Неверојатно топол ден, можеби еден од најтоплите денови оваа година до сега… Дополнително ме вжештуваше самата помисла на Енрике, згодниот претпоставен на Тина. Неговото атлетско тело, неговите сочни усни и неговиот огромен алат ме тераа да полудам. Телото ми вриеше, усните ми гореа од жед за неговата семена течност, душата ми вриеше од желба да му скокнам уште истиот момент.
Ниту ладното кафе не ми помогна да ја совладам жештината, а богами ни ладниот туш. Ја побарав Тина за да ја прашам дали има нешто ново кај Енрике.
– Еј, Тинчи што правиш?
– Еве, Мар… Одмарам… Ти?
– Исто…
– Што ти е? Енрике, а?
– Па, да… Не можам да престанам да мислам на него од онаа вечер… Ми се нема јавено од тогаш… Сигурно сум ужасна во кревет, штом му ја здувна и исчезна…
– Ахх… Мар… Што очекуваш од таков срцекршач? Денес…
– Денес, што?
– Не знам како да ти кажам, мислам не знам како ќе ме разбереш…. Уффф… Заборави, ајде…
– Не, не… Почна, кажувај! Најискрената другарка што некогаш сум ја имала си ти, пуцај!
– Ти текнува на Џени од работа, црнокосата секретарка на Енрике….
– Еее? Утринава беше во канцеларијата на Енрике…
– Веројатно имале некаква работа… Претеруваш…
– Аха, да… „Работа“, после која излегува разбушаваена и малку размачкана… А, ти си слепа која се залета по најголемиот заводник во градов…
– Па, добро ние не сме во врска… Мислам поминавме само една ноќ заедно, може да биде со која сака…
– Марла, остави… И продолжи… Не биди глупава, рамзмисли убаво дали заслужуваш одново и одново да слушаш со која бил синоќа, утринава, попладнево или ќе биде вечерва… Во ред?
– Кога ти би била на мое место, би сфатила зошто толку сум загреана по него…
– ААААААААААХХХХ…. Не сакам да слушам за тоа како мојата најдобра другарка го рокала мојот шеф… Гррф…
– Ајде, ајде… Ќе се слушнеме после…
Во ред. Можеби е во право… Ама, која може да одолее на тие бицепси и трицепси? На таа бурмашина помеѓу неговите две нозе? Чисто се сомневам дека би можела некоја да го стори тоа… Енрике е право искушение… И да, веќе осеќам поплава доле….
Помина речиси цел ден кога се јави тој!! ЕНРИКЕ!! Има ли нешто подобро од тоа?
– Да?
– Дали таму е лавицата која е жедна за луд секс?
– Хммм… Не знам…. Можеби… Како знаеш?
– Интиуцијата никогаш не ме излажала, нешто ми говори дека сакаш со мене да ја поминеш ноќта, зарем не?
– Можеби… Пробај натерај ме…
– Мала, немам време за игри. Сакаш или не сакаш?
– Да се најдеме кај тебе во канцеларија пак или…?
– Биди пред влез, ќе те соберам.
– Во ред.
Се почувстував како кученце кое едвај чека да си биде подиграно и повторно оставено да чека. Се облеков, ставив подвезици и црвените неодоливи потпетици и излегов низ вратата.
Доле ме чекаше принцот, принцот која секоја би го посакала… Но, ретко која воопшто го имала само за себе… Принцот кој не го има во ниедна бајка, а сепак ја имаа таа особина… Шарм на кој би паднала и најстудената… Поглед кој паѓа во очи кај секоја…
– Повели – рече отворајќи ми ја вратата од Ламбурџинито.
– Благодарам. Каде одиме?
– Исто место… Канцеларија…
– Во ред… Како сакаш…
Сакав да го прашам за Џени, но немав право да го прашам. Сепак не сум му девојка, само другарка со бенефиција…
Го отвори местото на злосторството, но слатко злосторство. Ме седна на бирото, тргајќи ја сета документација која мирно си стоеше распоредена низ него. Документите се разлетаа низ целата канцеларија. Енрике ми ја зграпчи косата и почна да ме бакнува…. Од усните, по вратот се до мојата луда Мери која плачеше очигледно по својот Џери. УПС!! Од преголема возбуда и име му дадов на неговиот не толку помал пријател таму доле. Почна да ми ја раскопчува кошилата. Да ми ги бакнува градите и да ми ги гризе брадавиците… Потоа нагло ја соблече… Страста помеѓу нас се повеќе и повеќе се разгоруваше… Заборавив и на Џени и на сè што ми сметаше… Ми требаше само тој во мене… Потоа ми го соблече здолништето, а јас почнав да му ја соблекувам кошулата и краватата… Го повлеков кон мене и почнав и јас да го бакнувам. Потоа ми ја зграпчи уште еднаш косата, но посилно од првиот пат.
– Жедна си?
Не одоворив ништо, само понизно климнав со главата.
Потоа ги слече пантолоните и боксериците. Седна на канцеларискиот стол и ме седна на колениците, а потоа ја повлече мојата коса кон него и само рече: Повели!
Неговите крици на задоволство ме доведуваа до уште поголемо лудило. Потоа ме крене и ме сврте кон бирото со грбот кон него. Ги соблече моите гаќички, а ги остави подвезиците. Ја протри мојата волшебна ламба и го втурна својот дух во неа. Јас лебдев на седмо небо, вриштев од задоволство, а во исто време и мала болка бидејќи неговиот Џери и не беше толку мал за мојата Мери… На крај ме легна на бирото и повторно ме вивна во небесите.
Патувањето заврши. Бензинот заврши разлиен врз моето тело. А, јас сè летав со волшебниот килим помеѓу облаците.
– Кога ќе се соземеш, земи од влажниве марамици – рече подавајќи ми ги, а потоа отиде во тоалетот.
Енрике е фраер со тапија, а јас сум само обична кучка која чека да ја повика. И покрај сè сум задоволна што можам да добијам луд ролеркостер. Тој не сака врски, тој напротив има многу жени, а јас сум само уште една во низа… Но, ако… Барем знам дека вечер убаво ќе спијам!
