Колку навистина се слушаме едни со други? Кога ќе се сретнеме со соседот велиме: Добар ден. Како сте? Но, дали навистина нѐ интересира?
Одговорот најчесто е: Добро, а вие комшивке?
И сѐ е добро. Но, што ако некој застане и навистина почне да ви раскажува како се чувствува, што го мачи, што го радува, каде тргнал, што го нервира… Дали би имале време и волја да го слушаме? Дали би одвоиле време за некој коментар или совет?
Време е да ги исфрлиме сите изреки кои ништо не значат. Време е да бидеме искрени до крај. Ако веќе не сакаме да слушаме зошто тогаш прашуваме?
Колку повеќе молчиш, толку повеќе слушаш…
