Некој еднаш ме праша кој е мојот херој, а јас му одговорив дека тоа сум јас за 10 години.
Наполнив 25.
10 години подоцна, истата личност повторно ме праша „Па, дали си ти херој?“, а јас му одговорив: „Нити приближно!“. Таа ме праша зошто..
„Затоа што мојот херој е јас на 35.“
Гледаш, секој ден, секоја недела, секој месец, секоја година од мојот живот, мојот херој е 10 години подалеку од мене. Никогаш нема да станам свој херој, нема да се обидам да го остварам тоа, и сето тоа е во ред.
Затоа што ме прави личност која постојано се натпреварува со самата себеси, постојано се обидува да биде подобра секој нов ден.
