Никакви високи школи не ти го даваат вистинското, драгоцено знаење, кое можеш да го добиеш од нашите баби.
Еднаш баба ми ми даде совет:
„Ако ти е тешко, движи се со мали чекори. Прави го она што мораш, малку по малку, објаснила бабата.
– Не гледај во иднината. Не размислувај, дури, ни за она што ќе се случи утре. Измиј ги садовите. Избриши прашина. Напиши писмо. Направи ручек.
Гледаш? Се движиш со мали чекори. Си направила чекор, си застанала, си се одморила, си се пофалила себеси. Нема ни да забележиш ни сама како твоите чекори стануваат подолги.
Ќе дојде време кога ќе можеш да помислиш на утрешниот ден, без солзи.“
