Усовршете ја уметноста на едноставниот живот
Најголемата дарба а, истовремено и најголемото проклетство на Толстој, била неговата зависност од пишувањето за смислата на животот. Тој никогаш не престанал да се прашува зошто и како треба да живееме и која е смислата на целото негово богатство и слава. Во доцните 1870-ти, не можејќи да најде одговор на овие прашања, психички се скршил и бил на работ на самоубиство. Но, откако го проучил германскиот филозоф Шопенхауер, будистичките текстови и Библијата, тој го прифатил револуционерниот состав на христијанството со кој ги отфрлил сите организирани религии, вклучувајќи ја и православната црква со која израснал и се свртил кон духовната и материјалната строгост. Тој го инспирирал создавањето на утописките заедници со едноставен живот каде постоела заедничка сопственост. Овие Толстоеви заедници се прошириле низ целиот свет и го воделе Ганди кога го основал ашрамот во 1910-тата година, нарекувајќи го Толстоева фарма.
Пазете се од противречноста
Новиот, едноставен живот на Толстој не бил без свои проблеми. Освен фактот дека проповедал универзална љубов, тој постојано се карал со својата сопруга, бидејќи апостолот на еднаквоста никогаш не можел во целост да го напушти своето богатство и привилегираниот начин на живот и до својата старост живеел во голема куќа со слуги. Кога размислувал да го дарува својот имот на селаните, неговата сопруга и деца биле многу лути и тој на крајот попуштил. Но, во раните 1890-ти, успеал против нивната волја да ги наговори да се одречат од авторските права на голем дел од неговите книжени дела, и тоа било вистинското богатство за него.
Проширете го својот општествен круг
Најважната поука на Толстој е да го следиме неговиот пример и да признаеме дека најдобриот начин да се преиспита нашата вообразеност и предрасуди и да развиеме нов начин на гледање на светот, е да се опкружиме со луѓе чии ставови и животни стилови се разликуваат од нашите. Во „Воскресение“, Толстој истакнува дека повеќето луѓе, независно дали се богати бизнисмени, моќни политичари или обични крадци, ги прифаќаат своите верувања и начинот на живот и сметаат дека се морални и исправни.
„За да се одржи нивниот поглед на животот, тие луѓе инстинктивно се дружат со личности кои делат слични размислувања и видувања на животот и го пронаоѓаат своето место во него.“
Ако сакаме да ги преиспитаме сопствените уверувања и идеали, мораме да го следиме примерот на Толстој, поминувајќи време со луѓето чии вредности и секојдневни искуства се во контраст со нашите. Нашата задача мора да биде да патуваме надвор од познатиот круг.
1 2
