„Ми зборуваш за девојките кои си ги држел за дланките,
и си им ги кажувал најубавите лаги,
и огнометот во нивните очи..
Јас се смеам,
знам дека се ќе биде во ред, евентуално, и ти.. еден ден.
Му верувам на твоето срце.
Ти зборувам за тој, и како срцето ми трепереше
додека го гледав кога заминува
како месечина која не знае
дали ќе се роди повторно во мракот
и огризите на вратот кои ми ги остави.
И ти се смееш, но имаш тага во очите,
одеднаш молк.
Не се смееш повеќе, ниту јас..
Знам што премолчуваш,
до кога ли ќе биде вака се прашуваш..
Не избираме во кого ќе се заљубиме,
но избираме кого ќе повредиме..“
Следете за повеќе: https://www.facebook.com/kuklaodpamukblog/
