Ова е отворено писмо на една девојка на која ѝ е доста од машкото лицемерие и површност. Таа ја отворила својата душа на еден форум, а ние ви го носиме целото нејзино писмо.
„Веднаш да ви кажам една работа – никогаш не сум била во фазон за љубовни состаноци. Тоа секогаш ми изгледало вештачки. За некој како мене кој го носи ‘срцето во ракавот’ и го зборува сето она што го мисли, сите тие машко-женски игри, глумење, преправање со цел да си се допаднеме едни на други, не ‘држат вода’.
Познавам многу мажи и жени, имам голем круг на пријатели, не сум некој осаменик и намќор. Многумина за мене би кажале дека сум пријатна и дружељубива личност. Би се осудила да кажам дека на многумина сум им омилен лик во друштвото, но кога станува збор за љубовните врски и љубовта некако сето тоа престанува да важи.
Кога ќе се изгаснат светлата, се враќам во својот празен дом и легнувам сама на креветот. Имам испратено многу другари и познаници во несреќни бракови. Можам слободно да ви признаам дека некои од нив ми се допаѓале, на некои тоа сум им го кажала, но тие некако секогаш избирале жени кои успешно манипулирале со нив, им се умилкувале и додворувале.
Сум набљудувала како помеѓу добрите и ‘лесни’ девојки секогаш ја избираат помалата линија на отпор и сè започнува во стилот на ‘се зезаме’… Сè додека еден ден не забележат дека се изманипулирани и завршуваат со тон пелени и затрупани со работа која ја мразат за на жената која не ја сакаат, која сѐ повеќе ја гледаат како странец и во која не пронаоѓаат ниту пријател ниту сојузник, да ѝ обезбедат доволно пари за фризер, маникир и чевли…
Тие не зборуваат за своето незадоволство поради мирот во куќата. Молчат и сè што имаат да кажат е ‘Таа е мајка на моето дете’.
Тоа е мантрата која секоја ден им дава сила за да одат на работа, да живеат… Линија на помал отпор.“
„Кога ќе го запрашаш просечниот маж што сака и што очекува од девојката/жената, сите до еден ќе одговорат искреност, верност, посветеност. Велат дека сакаат убава девојка, но дека тоа не е пресудно. Велат дека не сакаат да е разгалена, да умее да се снаоѓа во кујната и во друштво.
Велат дека во жената ја ценат добрината, а потоа, дури да трепнеш, сето тоа го погазуваат и си дозволуваат да завршат со некоја која не е ништо од тоа, како да немале можност за избор.
Ретко кој денес се венчава од љубов. Сите мечтаат за добра жена, а завршуваат со некоја која вешто глуми дека е таква. Луѓето се палат на привидот, на шминката, на имитацијата на животот, на имитацијата на љубовта, на инстант забавата, на рекламата за живот – а не на животот каков што е. И потоа одеднаш – бремена невеста!
Каде исчезнаа сите тие магични венчавки на заљубени и среќни луѓе пред кои стои планирање на семејство?
Денес е време на спонзоруши, старлети, сплеткарки – колку и да се во теоријата и приказната плукани и навредувани, толку повеќе цветат во вистинскиот живот. Добрите девојки покрај нив се невидливи.
Во тонот месо кој се бранува и се нуди на ‘повелете’, никој не размислува да погледне наоколу, да се потруди… Мажите се сведоа на основните животински инстинкти, а жените на стапици за глувци.
Да се разбереме, не се жалам за тоа каква сум. Никогаш не би посакала да бидам како нив. Јас се жалам на денешните мажи кои не гледаат подалеку од нивниот нос и тогаш завршуваат подеднакво несреќни како и ние кои не им играме со градите под нос и не продаваме лаги.
Кога ќе се освестите и ќе сфатите дека во таква комбинација никој не добива?“
