Отсекогаш сум сакал кога работите стануваат тешки, затоа што така стануваш посилен. Таа површна вера во животот ја заменуваш со длабока. И ја разбираш таа универзална животна вистина, а тоа е дека никој ништо не ти должи. Но затоа што тоа што ти го прави во такви моменти е голема работа. Особено ако ви понуди рамо за плачење. Убав збор, насмевка за сила. И имате што да запомните. Живеете живот свесен дека некому му значите. И дека сите работи што тргнале наопаку може да се сменат и денес. И тој ќе. Ако направите нешто.
Во исто време, сфаќате дека нема смисла љубовта да се нарекува нешто што љубовта не е. Само da чекајте некој кој никогаш нема да дојде. Колку побрзо се помирите со фактот дека осаменоста не е само минлива состојба помеѓу две средби, толку полесно ќе ви биде. Таму можете да почувствувате уште многу убави чувства и искуства. А стравовите, сомнежите, несигурноста – се само во вашата глава. Пукни го балонот што те гуши еднаш и ќе видиш. Работите наеднаш ќе станат полесни и животот е многу поубав.
