Настаните околу воскресението на Исус ни се познати скоро детално (колку што можат да бидат, благодарение на сведоците кои ни го пренесе настанот). Сепак, да нагласиме дека во случајот на Исус тоа е неправедна осуда, жртва за другите, победа на животот над смртта. Да се запрашаме: Дали и јас се грижам за Исус и дали копнеам по Него како Марија Магдалена? Сите беа збунети додека им објасни на апостолите што најде кај гробот (види Јован 20: 1-2). Да ги запомниме овде моментите кога и ние не го чувствувавме живиот Бог во нашата близина. А за нас тогаш, Бог беше мртов. Потоа го доживуваме како потполно немоќен, далечен и, ако сакате, бескорисен. Тоа се ужасни моменти! Вака се чувствува Марија Магдалена кога отиде на гробот на нејзиниот (и наш) Спасител. Ова сите го доживуваме, на пример, кога правиме добро, помагаме, не постапуваме од злоба, кога сме „благословени“, можеби дури и еуфорични, а за возврат добиваме неочекувано остра реакција, без нежност и благост, или во најмала рака – игнорирање.
Се наоѓаме во слична ситуација кога другите се нечувствителни, згора на тоа сурови кон нашата конфузија во неволја. И, имаме моменти во животот кога се чувствуваме беспомошни, кога брзаме за совети од луѓе кои ги цениме. Како Марија Магдалена, тогаш ни треба разбирање, реакцијата на оние кои се стремат кон решение. Во тие часови на болка и тага, колкумина отидовме кај Исус и колкумиан отидовме да побараме утеха на друго место каде што не е Бог? Забележете дека ова не е само навреда за Бога што генерално ја правиме со нашите гревови. Овде станува збор за убиство на Исус во нас од блиски луѓе (не Марија Магдалена не го уби Исус, но тој беше мртов за неа). Бог го дозволува ова за раѓање на поголемо добро. Она што нам ни изгледа трагично и катастрофално, Бог се свртува на највисоко можно ниво. Бог дава извонредни решенија, работи што не ги ни очекувавме. Нашиот Бог е оној кој сака да не направи среќни, да изненади… Тој го стори тоа и тогаш, така прави и денес во наши ситуации.
Имаме Бог кој ги освојува сите и има решенија за сите. Она што за нас изгледа мртво, болно, нерешливо, е поразено и совладано за три дена. Нашите „три дена“ можат да потраат затоа што го бараме решението (на Исус) на погрешни места („Зошто ги барате живите меѓу мртвите?“ Лука 24: 5)! Кога верата ќе осамне во нас во тој сјај на ревност и хиперактивност за вистинските вредности (за Господ), тој „трет ден“ ќе осамне над нас и ќе ја почувствуваме радоста на Велигден. Нежноста, студенилото, мрзливоста или незаинтересираноста за христијанските вредности не е знак на зрела вера и не дава духовни плодови. Тоа е уште потежок случај кога некој замислува дека верата е на вистинското ниво на духовност, а духовните плодови се сметаат за непосредно отсуство на проблеми или помирување со ситуацијата („Добро е кога не е полошо!“) .
Исус повикува на повисок квалитет на живот. Преиспитување на нашите сопствени постапки, искрено слушајќи го гласот на Бога во нас, ќе ни го покаже патот до Воскресението. Иако патувањето нема да биде лесно, тоа ќе биде мелем за душата. Како вистински христијански браќа и сестри, да потрчаме заедно во верата, па ако се надминеме едни со други во верата, да веруваме дека Господ не е таму каде што го оставивме мртов, туку е со нас на патот, оди со нас сите денови до крајот на светот и подготвен е да стори сè за да нам да ни биде добро, совршено добро. Му благодариме. Амин.
