Повеќе немам трпеливост за недоследност, за срца што се менуваат толку ненадејно, за луѓе кои велат сè како што треба, сè додека нештата не тргнат наопаку. Повеќе немам толеранција кон луѓето кои ми ветуваат дека секогаш ќе бидат тука се додека не почне се да се руши. Повеќе немам време за нечесна љубов или колебливи срца или половични врски.
И претпоставувам дека ова е она што се случува откако ќе дадете илјада шанси и не добивате ништо за возврат и откако ќе ве изневерат повторно. Почнувате да си ја давате љубовта што не сте ја примиле, почнувате да ја вложувате целата своја љубов и енергија во себе, застанувате за себесо и станувате сè што другите никогаш можеле да бидат за вас и кога тоа ќе се случи, вашата самоувереност произлегува од вас, од вашето самољубие и од сопствената валидација. Станувате центар на вашиот сопствен живот. Бидејќи вистината е дека љубовта кон себе ви изгледа подобро од кршење на срцето. Љубовта кон себе ви изгледа подобро отколку да трчате по погрешни луѓе. Љубовта кон себе ви изгледа подобро отколку да останете со некој што не ја гледа вашата вредност. Љубовта кон себе ви изгледа подобро отколку да сте во врска што ќе ви ја намали светлината.
И кога сте опремени со добра количина на самољубие, автоматски ги одбивате оние што не можат да ве сакаат со ист интензитет, ги исклучувате копчињата кога луѓето ги притискаат вашите и престанувате да ги наводнувате оние кои не ви помагаат да цветате. Затоа што самољубието изгледа подобро. Љубовта кон себе ви изгледа подобро отколку самосожалување. Затоа што ако сите тие неуспешни врски ме научија на нешто, тоа е дека секој пат кога ќе избереш да бидеш сам наместо да бидеш со некој што не ти го омекнува срцето, ти победуваш. Секој пат кога ќе се оддалечите од токсична ситуација или од некој што ќе избере да не ви даде сè што има, вие победувате и секогаш кога ќе се откажете од некој за да се излекувате, вие победувате, затоа што самољубието изгледа подобро од болката и заздравувањето изгледа подобро од самата нанесена болка.
