Грижата никогаш не била карактерна мана или слабост. Длабоката грижа не подразбира дека сме направиле нешто погрешно или дека треба да се кривиме себеси. Бидејќи длабоката грижа никогаш не е грев. Грижата никогаш не е нешто од кое треба да се срамите. Само затоа што некој не може да ни возврати на нашите чувства, не значи дека никогаш не требало да се грижиме за нив. Не значи дека погрешивме кога се грижевме за нив. Тоа само значи дека споделивме дел од нашето срце со некој што не беше подготвен за тоа. А ние сме храбри што го правиме тоа. И кога тоа не функционира, не мора да ја криеме болката. Не треба да се преправаме дека сме добро или дека не ни е грижа. Во ред е да плачеш јавно во кафуле. Во ред е да имате скршено срце и да испраќате пијани пораки. И во ред е да имате скршено срце, дури и ако врската беше минлива, или дури и ако никогаш не беше „официјална“ врска. Затоа што е во ред да се грижиш. Во ред е да ги носиме нашите срца „во ракавите“. Во ред е да заљубиш во некој што не е во состојба да се заљуби во вас. Затоа што покажува дека можеме да се грижиме длабоко. Дека сме во состојба да се заљубиме со сето наше срце. И подоцна, кога ќе сретнеме некого кој е во состојба да го сподели своето срце со нас, ќе можеме да бидеме ранливи со него. Можеме да се грижиме за нив со целото срце, и покрај нашите стравови, бидејќи ќе бидеме похрабри. Ќе бидеме посилни. И вистината е таа дека, понекогаш треба да се заљубиме во погрешна личност пред да ја запознаеме вистинската личност.
И кога ќе ја најдеме вистинската личност, нема да се исплашиме кога „те сакам“ случајно ќе ни излета од усните. Тие нема да се повлечат кога плачеме за нешто што немаме зборови да го објасниме. Ќе ни ги избришат солзите и ќе останат покрај нас. Нема да им пречи што сме премногу емотивни или дека ги сакаме со цело срце. Нема да им пречи колку се грижиме за нив, бидејќи тие ќе се грижат за нас на ист начин.
И за да најдеме незаменлива љубов, треба да имаме храброст да се грижиме. Мораме да бидеме доволно храбри за да се пристапиме. Мораме да ги отвориме нашите срца, дури и со знаење дека може да бидеме повредени. Затоа што љубовта е скапоцена, а животот е скапоцен. А грижата за друга личност е една од најубавите работи што можеме да ги направиме во животот.
