Затоа размисли сега за кавгата доколку планираш да ја започнеш со некоја личност која те гледала накриво, ти рекла непримерен збор, на некој начин те повредила. Дали е најважно во секоја ситуација да покажеш дека си надмоќен, под цена другиот да се понижи? Сакаш ли да се поставуваш во улога на судија кон другата личност, а и самиот си свесен дека си направил многу повеќе грешки отколку таа личност.
Човекот се сака додека е жив, а не кога ќе умре. Затоа размисли ако одлучиш засекогаш да прекинеш со некоја личност само затоа што е повредена твојата гордост. Дали навистина сакаш од секоја битка да излезеш како победник без обзир на цената во односот која ќе треба да ја платиш? Дали во секоја трка е најважно првото место или личноста која паднала пред тебе, а покрај која само пројде немо? Дали навистина е најважно кој е најпаметен, најсилен, најдобар, најпривлечен, најбогат?
Човекот се сака додека е жив, а не кога ќе умре. Не му требаат тогаш убави зборови, му требаат додека е жив. Не треба тогаш да се зборува за неговите идеали и соништа, потребно му е да не ги гуши додека е жив. Не му требаат тогаш тон цвеќиња и пофалби над неговиот гроб, му треба сега еден нежен поглед, допир, стискање на рака. Сѐ она што не си го дал тогаш, не треба ни подоцна да го даваш, глумата и каењето во тој момент имаат исто значење.
Човекот се сака додека е жив, не кога ќе умре. Побарај ја сега таа личност, развесели ја со своето присуство. Не го чекај моментот кога ќе биде доцна. Ако можеби ти згрешила, запиши го тоа во песокот, а не во камен, бидејќи по звукот за крај на натпреварот веќе не се смета. По последниот здив, целата твоја љубов која не си ја дал, а сега ја сакаш не може ништо ниту да ја врати, ниту да ја промени. Затоа, не заборавај: човекот се сака додека е жив, а не откако ќе умре.
