Во прашање е јога положба на Вршасана (дрво). Стравот можеби неможеме да го отстраниме, но може да се надмине и да се трансформира.
На почетокот, треба да ја разјасниме дилемата околу зборовите самодоверба и самопочит. Иако се слични, постои разлика. Самопочитта одговара на прашањето „Може ли да го сторам тоа?“ (Т.е., дали веруваме во самите себе и во сопствените способности), додека самодовербата одговара на прашањето „Дали сум достоен за вашата почит?“ Она што е очигледно е дека самопочитта е во нераскинлива врска со самодовербата. Прашањето е дали самопочитта ја ставаме во сопствени раце или во рацете на другите? Тука зборуваме за самодовербата како основен предуслов за луѓето да ги постигнат посакуваните резултати, цели, да донесат подобри одлуки и накратко, да си го променат животот.
Да се зацврстиме себеси не мора секогаш да се одвива преку ментална работа. Телото е исто така исклучително вреден инструмент за градење самодоверба. Кога работев на сопствена самодоверба во еден период од мојот живот, само една вежба, заедно со афирмациите што ги користев, ми помогна да ја вратам својата верба, тоа односно да се чувствува бран на самодоверба кој се враќа. Тоа е јога поза на Вршасана (дрво). Стравот може да не се отстрани, но може да се надмине и да се трансформира за да не не спречува.
Почетна позиција за изведување на вежбата е во стоечка положба. Стапалата се едно до друго. Го смируваме дишењето. Ги затвораме очите. Внимание е на контакт на левото стапало и на подот – замислете си како силен корен излегува од левото стапало и нè врзува за подот под нас. Полека ги отвораме очите малку, наоѓаме место на подот пред нас и се фокусираме на тоа.
Многу полека го креваме десното стапало од подот, ставајќи го на листот или бутот на левото нога. Со вдишување ги шириме рацете на страна, ги прифаќаме над главата, со издишување споените дланки ги спуштаме пред градите. Вдишуваме и ги креваме споените дланки над главата. Следува издишување, рацете се протегаат на страната а листовите се спојуваат. Истото треба да се повтори и со другата нога. Во текот на целата вежба, погледот е во една точка пред нас.
Со секој здив во оваа положба користете ги следниве афирмации:
Подготвен сум да ја почувствувам својата сила. Телото ме поддржува. Јас можам да го направам тоа.
Имам сè што ми треба за да направам чекор понатаму. Јас можам да го направам тоа. Јас сум безбеден.
Јас сум силата. Стојам право и високо. Јас сум безбеден.
Гледам јасно, зборувам гласно и стојам цврсто со двете нозе на земја.
Подготвен сум за промена. Единствениот авторитет во мојот живот сум јас.
