Имаше еден монах, кому луѓето од најоддалечените краишта му доаѓаа за совет, и тој се сметаше за личност која е секогаш мирна и за човек што е невозможно да се навреди.
Лош човек го слушна ова и одлучи да го тестира мудрецот. Оди кај него и штом го виде, започна да го навредува и понижува најлошото што може. Откако остана без навреди, застана за момент и зачудено сфати дека монахот е сè уште смирен како пред неговото пристигнување.
Ова страшно го изнервира, па тој продолжи да пцуе уште поцрно и полошо од порано, но залудно – се чинеше дека тоа воопшто не влијае на мудрецот. Кога останал без клетви и ја изгубил целата енергија, човекот решил да му пријде на монахот и да ја открие неговата тајна.
„Ги разбирам твоите духовни работи, не ти е гајле што мислат и кажуваат другите луѓе, но јас те понижив и навредив и мора да научиш дека треба да се бориш за себе“, му рече човекот.
„Сине, дали може да ти поставам само 2 прашања?“, Го прашал монахот, зборувајќи за прв пат. „Секако“, рече човекот.
Ако ми донесеш подарок, а јас не го прифаќам, кому уште му припаѓа тој подарок? “, Прашал мудрецот.
„Па, ако не го прифатиш подарокот, тогаш тој сепак ми припаѓа мене”, одговори човекот.
“И сега, синко, ако имаш само навреда за мене, а јас не ја прифаќам, кому сè уште му припаѓа тоа?“- го праша мудриот човек, се сврте и замина.
Не враќај зло на зло на никого;
Стреми се кон добро не само пред Бога, туку и пред сите луѓе;
Ако е можно имај мир со сите луѓе;
Не се одмаздувај туку остави место на гневот, зашто е напишано: „Тоа е моја одмазда, ќе возвратам“-Господ. (Римјаните 12: 17-19).
