На крајниот север на Пакистан, во планинската долина Хунза, која се наоѓа во регионот Гилгит-Балтистан, луѓето живеат до 120, 130 години. Некои од нив го прославија и својот 145-ти роденден пред да заминат од овој свет. Точниот број на години е тешко да се утврди бидејќи Хунзите немаат извод од матична книга на родените или докази за да ја поддржат нивната виталност. Во остатокот од Пакистан, просечниот животен век е 67 години, но на покривот на светот, во изолираните пустини на Хималаите, владеат различни закони за живот и смрт.
Истражувачите забележале дека жените можат да забременат многу доцна, во шеесеттите години и подоцна, а исто така се верува дека не страдаат од рак. Научниците го гледаат објаснувањето во нивната околина и храна. Хунзите пијат вода од глечерите, одгледуваат своја храна и бидејќи се отсечени од околните градови, тие не јадат ништо преработено.
Единствената здрава исхрана
Кајсиите често се наоѓаат на нивното мени, а за време на пост со денови или дури месеци, тие не јадат ништо друго освен свеж сок и семе од тоа супер здраво овошје. Нивното месо не е на менито секој ден, во нив доминираат житарки и зеленчук. Тие вежбаат јога, вежби за дишење и медитација.
Нивното потекло е обвиткано во тајност. Патиштата се посветли од сите соседни народи, а нивниот јазик (Бурушаски) е повеќе сличен на баскискиот отколку на кој било друг што ги опкружува. Се шпекулира дека тие се потомци на војниците на Александар Велики кои не можеле да го следат, но решиле да останат на Хималаите, пренесува порталот „Панкуфер“.
