Селанецот, кој почнал да јаде мирно, одговорил: „Не, има и помеѓу нас тавки кои не се молат“.
„Немој“, продолжи младиот човек, насмевнувајќи се. „А кој не се моли?“
„Па“, одговори селанецот, „Не се молат, на пример, моите крави, магаре и свињи…“
Се сеќавам на една пригода откако шетавме цела ноќ, заспавме пред да се раздени во блиската шумичка. Дервишот што патуваше со нас, одеднаш извика и се повлече во осаменоста на пустината без да ги затвори очите.
Кога се раздени, го прашав: “Што се случи со тебе?”
Тој одговори:
„Слушнав дека славеите почнуваат да црцорат во врвовите на дрвјата. Ги слушнав еребиците во планините, жабите во езерцето и животните во шумата. Тогаш помислив: додека сите го слават Господ, нема да биде правилно да спијам и да не им се придружувам “. (Сади)
