За време на Велигденските празници, зајаците се повеќе можеме да забележиме низ продавниците, но и како украси во куќите. Но зошто токму зајак?
Велигденското зајаче за прв пат се споменува во 1682 година во германските раскази. Велигденското зајаче многумина го поврзуваат со народни ритуали, односно пагански обичаи.
Што вели легендата?
Легендата вели дека зајакот бил симбол на Еостра – паганската германска божица на пролетта и плодноста. Зајаците можат да создадат неколку легли годишно за време на нивната младост. Нелогично е да се поврзете, на прв поглед, бидејќи зајакот не положува јајца, па врската со велигденските јајца е нелогична. Се верува дека овој пагански симбол на пролетта и плодноста најверојатно се споил со христијанските традиции во Германија во 17 век. Потоа, христијанскиот празник Велигден, се покри со пагански традиции кои славеа преродба и плодност.
„Велигденското зајаче и велигденските јајца потекнуваат како пагански симболи на пролетта и преродбата.
Според легендата, Еостра спасила птица која умирала од студ претворајќи ја во зајак за да ја заштити од студ. Еостра на зајакот му понудила и сместување во замокот на сиромашниот, а од благодарност, зајакот секоја година и давал јајца на божицата, како и на децата ширум светот.
Друга легенда вели дека велигденското јајце и зајакот се стари симболи на египетската божица Астрата, од каде потекнуваат Еостра и Остара, а имињата за Велигден се добиени од нивните имиња – западно, источно.
Зајаците веќе долго време се симбол на плодноста, додека пролетта е симбол на повторното раѓање. Иако зајаците не носат јајца, врската со нив дојде скоро природно. Со векови, овие антички симболи биле поврзани со христијанскиот празник Велигден, така што двете традиции се споиле.
