Никој навистина не познава никого. Тоа е поентата во односите – Луѓето секогаш велат: „Сакам да те запознаам, сакам да знам кој си“. Но, на секој му е тешко дури и да се запознае себеси. Кога јас како личност секогаш се менувам, па како може некој друг да учествува во тоа? Мислам дека тоа е она што не уништува.
Идејата за сродна душа, за некој што ќе дојде да нè комплетира и спаси од тоа да мора да се грижиме за себе. Со љубовта, не треба да биде така. Врската никогаш не може да ве комплетира, мора да сфатите дека сте целосни и сами, пред некој друг дури и да се приближи да ве комплетира.
Мислам дека тоа е убавината во љубовта и животот, никој не комплетира никого. Сепак секогаш некако стануваме цели.
