Патнички брод претрпел бродолом во невремето и само двајца мажи биле во можност да пливаат до малиот пуст остров. Двајцата преживеани, не знаејќи што да прават, се согласиле дека немаат друг избор освен да се молат на Бога. Меѓутоа, за да дознаат чија молитва била помоќна, тие се согласиле да ја поделат територијата меѓу себе и да живеат на спротивните страни на островот.
Првото нешто за кое се молеле беше храната. Следното утро, првиот човек на својот остров видел дрво полно со овошје. Земјата на другиот била неплодна. После една недела, првиот човек бил осамен и решил да се моли за жена. Следниот ден, брод бил уништен од олуја единствената личност која ја преживеала била жена која пливала на неговата страна на островот. Никој не пливала на другата страна. Наскоро првиот човек започна да се моли за куќа, облека, и за повеќе храна. Следниот ден, како некоја магија, сето тоа се остварувало за него. Сепак, другиот човек сè уште не поседувал ништо. Конечно, тој прв се помолил за брод за него и неговата сопруга да можат да го напуштат островот. Утрото пристигнал брод закотвен на неговата страна на островот.
Се качиле на бродот со сопругата и решил да го остави другиот човек на островот. Тој го сметал за недостоен за Божјите благослови затоа што на ниту една од неговите молитви не било одговорено. И кога бродот требал да го напушти островот, првиот човек од небото слушнач громогласен глас: „Зошто го оставаш својот придружник на островот?“
„Моите благослови се само мои, зашто јас бев тој што се молеше за нив“, одговори првиот човек и продолжи: „Неговите молитви не беа одговорени, така што тој не заслужува ништо“.
„Не си во право“, го искара глас од небото. „Тој молеше само една молитва, на која одговорив. Да не беше таа молитва, немаше да добиеш ништо од моите благослови “.
„Кажи ми“, рече љубопитно човекот, „што ме молеше да му заблагодарам за тоа?
„Тој се молеше да бидат одговорени сите твои молитви.
Нашите благослови не се само плод на нашите молитви, туку и молитви на други луѓе кои се молат за нас.
