Одговорите на некои од многуте прашања на кои Стоунхенџ не одговарал со векови, се резултатите од новото истражување на британските археолози. Утврдено е дека поголемите карпи од кои е направен споменикот имаат ист хемиски состав, а со тоа и нивното потекло – од областа Вест Вудс, оддалечена 25 километри од Стоунхенџ.
Стоунхенџ ги мешаше археолозите со векови. Мистериозен споменик подигнат во два бранови, пред 5.000 и 4.500 години, во рамнината во близина на Солсбери, се состои од два полукругови направени од два вида камења. Истражувачите утврдиле дека еден вид камен е дијабаза, потекнува од локација во Велс. Сепак, потеклото на големите парчиња, високи до девет метри, досега беше мистерија. Резултатите од студијата, објавени во списанието Science Advances, покажаа дека оние што го одгледувале Стоунхенџ морале да ги достават овие парчиња карпи тешки околу 22,7 тони од пошумените области на Вилтшир. Областа позната како Вест Вудс е оддалечена повеќе од 25 километри од споменикот.
„Нашите резултати покажуваат дека повеќето песочни камења, врзани седименти на Стоунхенџ имаат ист состав, па затоа тврдиме дека доаѓаат од исто место“, рече Дејвид Неш, кој го предводеше истражувачкиот тим.
Ова откритие може да им помогне на археолозите да откријат како овие џиновски карпи биле пренесени на југ. Првично, Стоунхенџ имаше 80 огромни песочници, сепак, сега има само 52. Анализата спроведена од тимот на Неш покажа дека има ист сет на елементи во 50 од споменатите 52 карпи. За песочници со ист состав, тимот тргнал во потрага по целиот југ на Велика Британија. Ги нашле на 25 километри од Стоунхенџ.
Пред ова откритие, археолозите претпоставуваа дека камењата биле донесени од блиската ридска област Марлборо бидејќи имало „пештерски карпи големи и сиви“, рече Неш. Далечината не беше проблем за градителите на Стоунхенџ. Вест Вудс е дел од регионот Марлбороу, но истражувачите никогаш не ја пребарувале страницата, бидејќи карпите главно биле скриени од бујна вегетација. Покрај тоа, вели Неш, фактот дека камењата се од оддалечена локација дава доказ дека градителите на Стоунхенџ не посегнале по материјалот за споменикот од најблиските и најпристапните локации.
„Фактот дека градежниците се потрудија да испорачаат помали камења од Велс до Стоунхенџ, зошто би однеле големи парчиња од најблиското место?“, Праша Неш.
Најмалку педесетина „помали“ парчиња со тежина помеѓу два и пет тони беа пренесени од растојание од околу 240 километри, од областа на ридовите Пресели во Велс.
„За луѓето што го направија Стоунхенџ, далечината не претставуваше проблем“, додаде Неш.
Главната тајна на Стоунхенџ
Вистинските причини зошто биле користени карпите од Вест Вуд за споменикот сè уште не се познати, но авторите на студијата сугерираат дека „големината и квалитетот на каменот“ биле најверојатно клучни. Новото откритие не објаснува што служел Стоунхенџ. Неш посочува дека постојат бројни теории, вклучително и оние кои наведуваат дека тоа било место за погреб и кремирање или место каде што луѓето доаѓале од здравствени причини. Сепак, сега кога е познато од каде потекнуваа песочниците, оваа мистерија, како и прашањето за трасата што се користеше за транспорт до Стоунхенџ, може да добијат епилог.
„Нема докази дека тие користеле животни за транспорт, но вистината е дека сè уште не го знаеме одговорот на тоа прашање“, нагласи Неш.
Студијата сугерира дека градителите на овој споменик обработувале, распоредувале и подигнувале парчиња карпа во исто време, околу 2500. години пред нашата ера, откако тие истовремено беа префрлени на местото за споменикот.
„За мене, ова е потврда за теоријата дека камењата биле пренесени одеднаш. Но, колку луѓе беа потребни за ваков гигантски проект? “, прашува Неш.
