Научени сме од толку млада возраст дека среќата треба да биде онаа голема работа што е нешто толку спектакуларно што не обзема во целост. Дека токму овој момент н cеra ја отвора и ја отстранува целата тежина внатре во нас. Дека тоа е нешто што секогаш го бараме додека не го најдеме.
И така, ние секогаш ја чекаме среќата – тоа поедноставување во животот, оној „аха“ момент кога раните се залечени а нашите срца не се плашат и топлината никогаш не заминува. Но всушност она што не го знаеме е тоа дека среќата не е нешто што е толку грандиозно, или воопшто бесконечно. Вистинската среќа постои во прифаќањето на фактот дека ние секогаш ќе го балансираме она што е светло и темно во себе. Постои во тишината, во малите нешта. Во утринска шолја кафе, во звукот на гласот на вашите мајки. Вистинска среќа е да веруваш дека треба да бидеш тука, дека треба да заземаш простор. Вистинска среќа е да ги најдеш луѓето што се грижат за тебе – не на материјалистички начин, туку да ги најдеш оние што се грижат за твојата душа, оние што навистина те гледаат.
Вистинската среќа е насекаде околу вас, во секое време, вплетена и цвета во работите на кои престанавте да обрнувате внимание затоа што секогаш бараме повеќе. Цвеќињата по патот до работа. Интензитетот во воздухот кога ќе сретнете некого и знаете дека ќе ви го промени животот. Начинот на кој вашиот стомак се превртува кога ја слушате вашата омилена песна или кога ја држите личноста што ве исполнува со најсончевата надеж.
Среќата не е нешто што го наоѓаш, или дека токму на оваа дестинација стигнуваш таму каде што си отпорен на куршуми и не си засегнат од нередот. Несреќата секогаш ќе постои – ние сме родени од неа, не би биле тука ако не беше уривањето на атомите во овој Универзум. Не, мислам дека среќата постои во разбирањето дека болката има исто значење како и убавината. Среќата постои во пронаоѓањето работи што ќе направат да се чувствуваме познати, посебни и во мир на овој свет, без разлика колку делуваат мали и невозможни да не спасат. Среќата постои во учењето како да се прифати темнината, во учењето како да се гледа на тоа и не тера да ја цениме светлината.
