Животот се состои од вакви мали моменти: возење надвор со еден оние луѓе кои ви се важни во 2 часот по полноќ, додека гледате блескави, треперливи светла на високи згради и долги мостови додека излегувате од прозорецот за да го почувствувате мекото ветре како ви ја заплеткува косата, милувајќи ја вашата нежна кожа. Животот е проткаен низ вашиот омилениот џемпер, со книгата што изгледа дека не можете да ја испуштите ид раце и покрај тоа што ја прочитавте по стоти пат, додека надвор истура дожд. Стоејќи на брегот, гледајќи ги брановите на океанот како страсно се бакнуваат со површината на песочната плажа, додека размислувате за личноста што ја сакате најмногу, која сега гледајќи во вас, ја покажува својата најширока насмевка.
Животот е кога се будите рано среде зима за да го почувствувате студот и да испиете голтка топло чоколадо во кафулето на аголот од фреквентната улица во Њујорк. Тој е пешачење по шумата исполнета со високи зимзелени борови дрвја; тој е гледање на светлите сончеви зраци како ги фрлаат нијансите на розови, сини и портокалови тонови во небото додека се извива зад хоризонтот. Понекогаш, животот е дури и плач пред да заспиете, и на крајот да признаете дека сте биле благословени што умеете да чувствувате; и тоа чувство на надеж што сè уште се разгорува во вашето крваво срце и ви овозможува да продолжите. Тој е милион парчиња загатки кои никогаш не се вклопуваат заедно. Страшно е и понекогаш може да биде скок од карпа до на непознато место, но исто така е исполнет и со невино убави моменти. Затоа, искористете го најдоброто од сето тоа, бидејќи колку и да изгледа клише, вие навистина, живеете само еднаш.
