Еден будистички монах се враќаше мирно во манастирот, опседнат со своите побожни мисли. Одеднаш пред него излезе гладна мечка. Исплашен од страшната грдост, монахот во паника избегал. Бегајќи, дошол до самиот крај на бездната. На тој начин тој се нашол соочен со неизбежен избор: да се фрли во провалија или да чека смрт во вилиците на мечката.
Мечката се повеќе се приближувала и веќе ги проширувала своите остри канџи кон него.
Монахот се фрлил во бездната.
Имал среќа, го запрела гранка што растела од самата карпа, така што тој цврсто висел држејќи се за таа последна надеж.
Но, кога погледнал надолу, се зачудил кога видел бесен тигар желен за безбеден плен.
Сиромавиот монах висел на кревка гранка помеѓу две сигурни смртни случаи: гладна мечка горе, и бесен тигар подолу.
Во тој момент од дупката излегле два глувци, веројатно вознемирени од необичниот настан. Почнале да ја гризат гранката кон која се држел несреќниот монах. Ситуацијата била очајна.
Гледајќи уште еднаш наоколу, монахот видел неколку сочни диви јагоди во грмушката на дофат на раката. Посегнал и земал две бобинки. Тие беа толку мирисни и слатки.
„Каква овошка е оваа! Никогаш претходно немам пробано вакво нешто! “ – воодушевено извикал тој.
Никој не може да се најде во толку очајна ситуација во која би немал апсолутно никаква причина да се радува. Оној кој има силен дух и смисла за хумор може да ја открие оваа причина.
