Среќата не се држи до достојните и ги отпушта недостојните. Среќата нема граници, не е селективна. Среќата припаѓа на секоја личност која тврди дека е достојна за тоа, дека ја заслужува.
Време е да си дозволам да бидам среќна личност, да испуштам сè и секој што не го зајакнува моето поголемо добро. Да се збогувам со сè што не ме возбудува, сè што не го поддржува моето растење. Време е да дозволам да се чувствувам подобро, да правам работи што ме прават да се чувствувам најдобро без да чувствувам вина за тоа. Време е да се ставам на прво место; да нурнам во длабочините на она што навистина значи да се биде тој што сакам да бидам.
Време е да тргнам по патот на отпорот, да дозволам движење и да направам простор за работите да течат по својот природен тек.
Време е да го пренасочам својот мозок, да ги заменам штетните мисли со лековити. Да си кажам убави работи за личноста што сум и за личноста што сум била. Да ја прифатам мојата сопствена еволуција. Полека учам дека нема причина да ја одложувам среќата. Среќата не припаѓа на иднината, ниту на минатото. Среќата не се држи до достојните и ги отпушта недостојните. Среќата нема граници, не е селективна. Среќата припаѓа на секоја личност која тврди дека е достојна за тоа, дека ја заслужува.
Значи, време е да дозволам да бидам среќна личност. Да поставам нови намери. Да изгубам и да добијам. Да станам. И активно да работам за да се спријателам на мојата сопствена достојност. Заслужувам да бидам среќна, секој од нас заслужува. Нека започне борбата за тоа.
