Да јас полека учам дека се што е исфорсирано и принудено во мојот живот, навистина не вреди за моето време. Ова важи за односите, изборот на начин на живот или се во што сум убеден дека треба „да направам“ за да добијам некаква валидација. Полека учам дека добриот живот е нешто што треба да се доживее, а не да се заработи. Се потсетувам на сите убави нешта што се случуваат кога само ги пуштам и дозволувам да ме најдат. Мојот ум е најслободната работа за мене, и можам да изберам да го направам поубаво место за себе.
Полека учам како зависи од мене да го наполнам животот со она што ми носи радост. Музика, филмови, храна, околина, луѓе, работа, семејство – сето тоа. Ова може да бара расчистување на патот со отпуштање од она што непотребно го држев, но полека учам колку сум подготвен да го направам тоа. Заслужувам. Учам дека можам да го сменам она што сакам да го променам и да продолжам да ги извршувам деловите од мојот живот кои работат без никаков однос кон некој друг. Полека учам дека е време да ја вратам моќта што секогаш беше моја и да почнам да го живеам животот што ми беше наменет од почетокот.
