Алберт Ајнштајн бил извонреден научник и голем ум, но тој не само што бил надарен за физика и пронајдоци кои го промениле човештвото, туку знаел и да ја напише својата „теорија на среќата“. Според приказната, Ајнштајн ја напишал оваа теорија на хотелска сметка за да му се заблагодари за гостопримството.
Тој напиша само две реченици, но толку силни и моќни што можат да послужат како апсолутна „теорија на среќата“ во текот на животот.
„Мирен и скромен живот носи повеќе среќа отколку желбата за успех во комбинација со постојана грижа“, напиша Ајнштајн.
Оваа порака ја остави на друг лист хартија: „Каде има волја, има начин“.
Овие две парчиња хартија подоцна беа продадени на аукција за голема сума пари, но на секој од нив му беше дадена можност да ги открие и користи упатствата на Ајнштајн за среќен живот. Така, Ајнштајн ги комбинира ставовите на источната и западната филозофска традиција во овие изјави.
Будистите категорично се противат на таканаречениот „менталитет на вечниот патник“, односно на постојаното надминување на денешните пречки за успехот на утрешниот ден. Животот во овој случај е како вечно возење со метро до станицата каде што сонуваме за среќа. Стариот римски филозоф Сенека тоа го изразил поотворено, пишувајќи – „најголемата пречка во животот е чекањето“, или губењето време грижејќи се и надевајќи се дека нешто ќе се случи.
Неговите зборови јасно ни кажуваат – Иднината е непозната. Живеј сега! Втората реченица е уште поважна бидејќи открива дека секој човек има потенцијал да прави што сака. Дури и кога се чини дека нема решение, пречките се преголеми и целта е далеку, н remind потсетува Ајнштајн – „Каде што има волја, има начин“.
